प्रामाणिकपणाची किंमत

चाललेल्या संभाषणाने ते अस्वस्थ होऊ लागले  आणि अचानक गरजले , " हे पहा, आता पुरे, तुला वाटत असेल तर तू हे घर सोडून जाऊ शकतेस"

त्याच्या ह्या गर्जनेने ती क्षणभर गांगरली मात्र लगेच स्वत:ला सावरून नम्रतेने म्हणाली, " काय झाले, नेमका कशाचा त्रास झाला तुम्हाला?"  

" कसलाही नाही" ते धुसफुसले.

" मला ठाऊक आहे, माझ्या बोलण्यात नक्कीच असे  काही आले  ज्याचा तुम्हाला त्रास झालाय. सांगाना, तुमच्या शिकवणीविरुद्ध काही मी वागले बोलले  का? "  

"…… "

" मला सांगा न प्लीज. तुम्ही नेहमीच मला मोकळेपणाने आणि प्रामाणिकपणे मनातले सांगावे असे सांगत आला आहात. आणि आता तुम्हीच तसे करत नाही आहात"

" ओ..के "

" सांगा ना, सांगाना प्लीज." डोळ्यात साचू लागलेले पाणी ती थोपवू पाहत होती. आपल्यामुळे ते दुखावालेत ह्या बद्दल आता  तिची खात्री झाली होती. " माझ्यावर प्रेम आहे ना तुमचे ? मग सांगा, माझे काय चुकले ज्यामुळे तुम्ही दुखावलात ? मी पुन्हयांदा तसे खचितच वागणार नाही" 

एव्हाना तेही सावरले होते. " अग, मला अचानक जाणवले, आपल्यावर अवलंबून असणारयांना प्रामाणिकपणे मोकळे बोला असे सांगणे खूप सोपे असते. मात्र ते तसे वागले तर … ते सहन करणे … कठीण जाते , खूप कठीण"

ती त्यांना बिलगली, हुंदके देत म्हणाली " माझे तुमच्यावर नितांत प्रेम आहे.  मी तुम्हाला पुन्हा असे कधीच दुखावणार नाही. वचन देते"

" नको, धैर्याने वाग. आपल्या भावनांशी प्रामाणिक रहा" ते तिच्या मस्तकावर थोपटत म्हणाले, "  मला शूर होण्यात मदत कर, आपल्या भावनांना मोकळे करत रहा!!"

तिने मान ताठ उंचावून त्यांच्या कडे पाहिले. तिचा आपल्यावर विश्वास बसलाय असे त्यांना वाटेना … आणि तिलाही …

दोघांना एक मात्र कळून चुकले, प्रामाणिक राहण्याची एक किंमत मोजावी लागतेच !

- श्रीधर जहागिरदार