गेला बाजार - १

गेला बाजार - १ 

मोबाईलची रिंग वाजली. अनलिस्टेड नंबर. पण कॉल घेतला. कधीतरी मनोरंजन होतं. 

"अरे मी प्र प्र , ओळखलस ना?"

मी पटकन मुखवटा चढवला, आव आणला. " अरे SSS  आज कशी आठवण ?" मी मेंदू झटकायला सुरुवात केली.

" अरे नुकताच ".....आणि काशिनाथ"  बघितला, मुलांबरोबर.  साल्या, तुझी आठवण आली. त्यातून आमच्या मेडिकलच्या बॅचचं गेट टुगेदर होतं, तिथे जाऊन आलो.  तिथे काही कॉमन मित्र भेटले, म्हटलं मुंबईला गेल्या गेल्या तुला फोन लावायचा." 

आता मेंदू स्थिर झाला. ओळख पटली. सत्तरचं दशक आठवलं. बरीच नाटकं आठवली, मंचावरची, विंगेतली, तालमीतली.

खरं तर दोघ इतकी वर्ष मुंबईत आहोत, तो ७४ सालापासून, मी ९१ सालापासून. दरम्यान मुंबईत प्रत्यक्ष भेट एकदाच, १२ वर्षांपूर्वी त्याच्या क्लिनिक मध्ये. मात्र काही मैत्र वेगळ्याच धाग्यात गुंफलेले असतात. 

" मग, कधी भेटतोस ? आज? उद्या? माझ्या घरी की तुझ्या घरी?" गडी भेटायला  चांगलाच उतावीळ झालेला वाटला. 

" अरे यार, त्या तीन महिन्यात तुझा खांदा खूप वापरलाय मी." तो बोलायचं थांबवत नव्हता. त्याने असं बोलल्यावर मलाही त्याचं एक हळवं नाटक आठवून गेलं. 

तो काळ माझ्या बेकारीचा होता, मित्रांना फुकटचे सल्ले द्यायला भरपूर वेळ होता. संध्याकाळी गांधी पुतळा किंवा टिळक पुतळ्यापर्यंत फिरायला मी कुणी तरी मित्र शोधत असे. ( नेहरू पुतळा आणि सरदार पटेल पुतळा बऱ्याच नंतर झालेले, तेही गजबजलेल्या रस्त्यांवर) हाही त्यातलाच एक. गम्मत ही, ह्यातला कुणीही माझा वर्ग मित्र नसायचा. 

        

" खूप वेगळे वेगळे सर्कल होते तुझे. नाटकवाले, कवितावाले, फिलॉसॉफिकल (?)." गडी फुर्सतीत  होता.
मी म्हटलं " नक्की भेटू. पुढच्या आठवड्यात. पण संध्याकाळी चालेल ?" 

"अरे हो, चालेल. मी हल्ली संध्याकाळचं क्लिनिक बंद ठेवतो. "

" नक्की कळवतो." 

फोन बंद केल्यावर आठवलं, हा मुंबईत ७४ साली आला, इथेच लग्न केलं. त्या वर्षी मी TIFR ला माझा एक प्रोजेक्ट करायला २ महिने आलो होतो.  ह्याच्या घरी ह्याला भेटलो होतो. एका रविवारी सकाळी. त्याने आपल्या मिनी बार मधून काढून मला रेड वाईन ऑफर केली होती ... आणि मी घेतली होती !! तो मिनी बार अजून मनात घर करून आहे.  

माणसानं आपल्या नौकेचं वल्ह काढून ठेवलं कि त्याला गेल्या बाजारचं काय काय आठवतं !! आणि ती मोरपिसं तो मोकळ्या मनाने, नि:संगपणे मनभर फिरवून घेतो!